من و تو ..........

 

من و تو ..........

توی یک دیوار سنگی دو تا پنجره اسیرن ، دو تا خسته دو تا تنها یکیشون تو

یکیشون من ، دیوار از سنگ سیاهه سنگ سرد و سخت خارا ، زده

قفل بی صدایی به لبای خستۀ ما ، نمی تونیم که بجنبیم زیر سنگینی دیوار ، همه

 عشق من و تو قصه هست قصه دیوار ، همیشه فاصله بوده بین

دستای من و تو باهمین تلخی گذشته شب و روزای من و تو، ما باید اسیر بمونیم

 زنده هستیم تا اسیریم ، واسه ما رهایی مرگه تا رها بشیم

میمیریم ، کاشکی این دیوار خراب شه من وتو باهم بمیریم ، توی یک دنیای دیگه

دستای هم و بگیریم ، شاید اونجا توی دلها درد بیزاری نباشه ،

میون پنجره هاشون دیگه دیواری نباشه