دیوانه کند وسوسه عشق تو ما را

 

دیوانه کند وسوسه عشق تو ما را

بس کن دگر ای آفت جان جور وجفا را

هرگز ز محبت دل ما را ننوازی

ای ماه ندانی تو ، مگر رسم وفا را

امید وصال تو محال است و لیکن

تغییر دهد معجزه عشق قضا را

چشم سیهت ، روشنی دیده و دلهاست

برق نگهت شعله بجانها زده یارا ! !

از عشق تو شد حاصل ما نیستی اما

خواندیم زشوق نگهت راز بقا را

جزء شمع و گل و بلبل و پروانه چه دانند

کس معنی شوریدگی و عشق و صفا را

شیرین ز جور تو ننالید و مرنجید

نوشید زدست تو اگر جام بلا را